- Dzień dobry Panie Gravestone.
- Dzień dobry.
- Dziękuję, że zgodził się Pan na udzielenie wywiadu w naszej audycji "Życie i śmierć, ale głównie śmierć". Od razu zapytam o coś nad czym wiele osób się zapewne zastanawia - skąd takie nazwisko? Czarny humor, czy to Pana prawdziwe nazwisko?
- Chciałbym powiedzieć, że to czarny humor, ale niestety, to po prostu wymogi pracy. Każdy z nas, wraz z podpisaniem umowy, zrzeka się swojego własnego nazwiska i przyjmuje nawiązujące do zawodu.
- Rozumiem. A jak brzmiało Pańskie prawdziwe nazwisko?
- Mam już 547 lat. Zapomniałem je już dawno temu.
- Nie smuci to Pana? To musiało być chyba bolesne, kiedy zdał Pan sobie sprawę, że już nie przypomina sobie swojego własnego nazwiska.
- Nie, nie smuci mnie to. Kosiarze nie posiadają takich emocji.
- Mógłby Pan rozwinąć nieco ten temat?
- W trakcie pierwszego roku naszej pracy, każdy kosiarz przechodzi serię zabiegów, niwelujących odczuwanie emocji. Możemy jedynie zostawić sobie poczucie humoru. Ale nie wszyscy się na to decydują.
- A Pan? Posiada Pan jeszcze poczucie humoru?
- O tak. Chociaż jestem w mniejszości. Teraz już niewielu kosiarzy decyduje się na zachowanie jakiejkolwiek cząstki człowieczeństwa.
- Rozumiem. To jak lubi Pan wykorzystywać swoje poczucie humoru?
- Uwielbiam oglądać upadki modelek na wybiegach. Zaśmiewam się wtedy do łez.
- .... (śmiech) Sądzę, że tym pozytywnym akcentem zakończymy na razie pierwszą część naszego wywiadu, a do naszych słuchaczy wrócimy po krótkiej przerwie reklamowej...

- Dzień dobry Panie Gravestone.
- Dzień dobry.
- Dziękuję, że zgodził się Pan na udzielenie wywiadu w naszej audycji "Życie i śmierć, ale głównie śmierć". Od razu zapytam o coś nad czym wiele osób się zapewne zastanawia - skąd takie nazwisko? Czarny humor, czy to Pana prawdziwe nazwisko?
- Chciałbym powiedzieć, że to czarny humor, ale niestety, to po prostu wymogi pracy....

W pełnym ludzi studiu nagrań, na fotelu siedzi poddenerwowana reporterka wiadomości. Widać, że na kogoś czeka. Gdy dochodzi godzina 15:00 w drzwiach pokazuje się wysoka postać, ubrana w długą szatę, twarz ma skrytą w cieniu a na dłoni pokaźny pierścień. Reporterka na ten widok podrywa się z fotela i szybkim krokiem idzie się przywitać.
- Witam Pana, kosiarzu Rutherford, przyszedł pan udzielić dla nas wywiadu?
- Niestety nie, droga pani, przyszedłem na zbiory…

W pełnym ludzi studiu nagrań, na fotelu siedzi poddenerwowana reporterka wiadomości. Widać, że na kogoś czeka. Gdy dochodzi godzina 15:00 w drzwiach pokazuje się wysoka postać, ubrana w długą szatę, twarz ma skrytą w cieniu a na dłoni pokaźny pierścień. Reporterka na ten widok podrywa się z fotela i szybkim krokiem idzie się przywitać.
- Witam Pana, kosiarzu Rutherford,...

- Dzień dobry.
- DZIEŃ DOBRY.
- Jak się mogę do Pana zwracać?
- WYSTARCZY PO PROSTU KOSIARZ. LUDZIE OKRESLAJĄ MNIE RÓŻNYMI NAZWAMI, NAWET WULGARNYMI, ALE PROSZĘ MÓWIĆ NA MNIE KOSIARZ.
- Dlaczego Pan mówi dużymi literami?
- TO DŁUGA HISTORIA. PODCZAS SZKOLENIA SZUKAŁEM JAKIEJŚ LITERATURY TEORETYCZNEJ I WPADŁA MI W RĘCE KSIĄŻKA O TYTULE "KOSIARZ". UZNAŁEM TO ZA DOBRE ŹRÓDŁO INSPIRACJI.
- Czy od zawsze chciał być Pan Kosiarzem?
- JAK BYŁEM MAŁY CHCIAŁEM BYĆ LEKARZEM I POMAGAĆ LUDZIOM. TERAZ JAKO KOSIARZ NIBY TEŻ POMAGAM LUDZIOM, ALE NIE CZUJĘ SIĘ Z TYM DOBRZE. WOLAŁBYM RATOWAĆ ŻYCIE, NIŻ JE ODBIERAĆ.
- Jak Pan ocenia swoją pracę?
- WYDAJE MI SIĘ, ŻE WYKONUJĘ KAWAŁ DOBREJ ROBOTY, MIMO, ŻE LUDZIE NIEKIEDY SIĘ SKARŻĄ. CZĘSTO MI GROŻĄ, ŻE PÓJDĄ DO MOJEGO PRZEŁOŻONEGO, NIE MOGĄC ZROZUMIEĆ, ŻE JA PO PROSTU WYKONUJĘ SWOJĄ PRACĘ.
- Czy ma Pan jakieś zainteresowania niezwiązane z pracą?
- BARDZO LUBIĘ GOTOWAĆ I PIEC CIASTA. OSTATNIO ZROBIŁEM PRZEPYSZNE CIASTO DYNIOWE. POZA TTM JESTEM STRASZNYM KOCIARZEM. JAK TO SIĘ MÓWI: "KOTY SĄ MIŁE".
- Dziękuję za rozmowę.

- Dzień dobry.
- DZIEŃ DOBRY.
- Jak się mogę do Pana zwracać?
- WYSTARCZY PO PROSTU KOSIARZ. LUDZIE OKRESLAJĄ MNIE RÓŻNYMI NAZWAMI, NAWET WULGARNYMI, ALE PROSZĘ MÓWIĆ NA MNIE KOSIARZ.
- Dlaczego Pan mówi dużymi literami?
- TO DŁUGA HISTORIA. PODCZAS SZKOLENIA SZUKAŁEM JAKIEJŚ LITERATURY TEORETYCZNEJ I WPADŁA MI W RĘCE KSIĄŻKA O TYTULE "KOSIARZ". UZNAŁEM TO ZA DOBRE ŹRÓDŁO...

Z tego, co mi się wydaje, to treść zadania konkursowego jest taka sama, jak w przypadku innego konkursu o książkę "Ojciec". Wykradł wam się błąd.

Z tego, co mi się wydaje, to treść zadania konkursowego jest taka sama, jak w przypadku innego konkursu o książkę "Ojciec". Wykradł wam się błąd.

Kosiarze[bookLink]4696589|Kosiarze[/bookLink]

Kosiarze[bookLink]4696589|Kosiarze[/bookLink]

 [bookCover]4696589|Kosiarze[/bookCover]